Samanlı Dağları arasında yer alan, İznik’ in Kırıntı Köyü’ne gitmek üzere sabahın erken saatinde okulumuzda buluştuk. Feribot yolculuğuyla Yalova’ ya geçerken kahvaltımızı yaptık. Altınova’dan devam ettiğimiz yol boyunca mavi ve yeşil bize eşlik etti. Artık zeytin ve kiraz ağaçlarını nerede görsek tanıyoruz. İznik yakınlarındaki dağ köylerine doğru ilerledik. Bu yükseklikte manzara çok güzeldi. Kırıntı Köyü’nü geçince kayın ormanlarının arasında uzun bir doğa yürüyüşü yaptık.

Sarı-mor- beyaz kır çiçekleriyle, yeşilin pek çok tonunda otlara bürünmüş yaylalar ve kayın ağaçlarıyla başka bir dünyanın içindeydik.

Bahçemizde yetiştirdiğimiz çiçeklerin atalarını gördük.

Yürüyüşün sonunda konaklayacağımız çiftliğe geldik. Çiftlik sahibi tarafından oldukça sıcak karşılandık Öğle yemeğimizi yedikten sonra ev sahibimiz bize çiftliğini gezdirdi.

Koyunlar bize pek aldırmadı. Kendi hallerinde otlamaya devam ettiler. Kafalarını otlardan hiç kaldırmadılar. Keçilerse bizi pek ilginç buldu. Çok dikkatli bakıyorlardı bize. Onlar bizi inceledi biz de onları. Keçisakalları ile pek bilge görüntüleri vardı.

Koyunların yaşadığı ağılları gezdik. Süt sağma makinelerini inceledik. Kuzuları sevme fırsatı bulduk. Kuzu kuzu meeler öyle tatlıydı ki. Kısa bir süre önce dünyaya gelmişler, bebekler daha. Kucakladık sevdik onları. Koyun ve keçi yetiştiriciliği üzerine sohbet ettik. Ev sahibimiz bize peynir çeşitlerini, peynir yapımının inceliklerini anlattı. Hem bilimsel açıklamalar hem de pratikte uygulanması gereken yöntemler ve bu işin püf noktaları konusunda bilgiler verdi. Kırda bir açık hava seminerindeydik sanki.

Sonrasında yine ev sahibimizin öncülüğünde kayın ağaçlarının arasından tırmanarak bir dağ yürüyüşü yaptık. Zirveye hep birlikte ulaşıp sonrasında soluklanmak güzeldi. Dağ kekiklerinin kokusu kayın ağaçlarının derin gölgeleri, yapraklarının güneşle ışık oyunları rüyalarımıza girecek belki…

Gün boyunca tüm dünyadan habersizdik. Telefonlar çekmiyor internet çalışmıyordu. Geri döndüğümüzde çok büyük bir acının haberini aldık. Biz çocuklar, kömür madeninde kaybettiğimiz “Maden İşçisi Büyüklerimizi” hiç unutmayacağız. Onlar bizim babalarımız, abilerimiz, dayılarımız….